رگ‌تک

خدمات مالی سه بخش اصلی دارد: بانک، بورس و بیمه که می‌توانند تأثیرات فراوانی بر اقتصاد داشته باشند. بنابراین نقش و اهمیت مقررات و قوانین حوزه مالی به نظر روشن است. شرایط فعالیت نهادهای مالی پیوسته پیچیده‌تر می‌شود و این موضوع، افزایش پیچیدگی‌ها و تعدد قوانین و مقررات حوزه‌های مالی را در پی دارد. تطابق با این تغییرات مستلزم صرف زمان، هزینه و انرژی زیادی توسط نهادهای مالی است و عدم همگام شدن با این تغییرات می‌تواند ریسک‌های متعددی از جمله ریسک تطبیق مقررات و سایر ریسک‌ها را متوجه نهادهای مالی کند.

به‌کارگیری فناوری‌های مبتنی بر تحلیل داده در کنار مهارت‌های خبرگان مالی، جریان سازمان‌یافته‌ای است که به تازگی در سطح دنیا به منظور افزایش کارایی و اثربخشی فعالیت‌های تطبیق مقررات در نظام مالی، آغاز شده و گسترش چابک و سریع آن، مرهون در کنار هم قرار گرفتن دو عامل است: استعدادهای خارج سازمانی در زمینه فناوری، و تجربه و استعداد موجود در داخل نهادهای مالی. هم‌جواری استعدادهای داخل و خارج سازمانی تحت عنوان «نوآوری باز» قابل تعریف است و در حوزه صنایع مالی، موجب پیدایش مفهوم رگ‌تک شده است. این مفهوم با هدف «ارائه راه‌حل‌های دانش‌بنیان و مبتنی بر فناوری‌های نوین برای انطباق با قوانین پیوسته در حال تغییر صنعت مالی» پدید آمده است.
به منظور ترسیم نقشه راه در زمینه رگ‌تک لازم است که حوزه‌های تأثیر، کاربردها، عوامل کلیدی و موانع راهکارهای مبتنی بر رگ‌تک شناسایی شود تا بتوان با الگوگیری از آن‌ها و با در نظر گرفتن وضعیت فعلی نظام مالی کشور، اقدام به اتخاذ سیاست‌های مناسبی در این بخش نمود.

همان‌گونه که رشد فناوری در حال تغییر صنعت مالی است، قانون‌گذاران نیز قوانین و مقررات مربوط به حوزه‌های صنایع مالی را تغییر می‌دهند. به این ترتیب در چند سال گذشته، رگ‌تک که به عنوان زیرمجموعه‌ای از فین‌تک تعریف می‌شود، گسترش یافته و تعداد زیادی از شرکت‌های بزرگ و غول‌های فناوری مانند IBM و شرکت‌های مشاوره جهانی را جذب خود کرده است. در این راستا به عنوان یکی از حوزه‌های فین‌تک، هنوز تعریف توافق شده‌ای از رگ‌تک و شاخه‌های آن وجود ندارد. به عنوان نمونه، مؤسسه تأمین مالی بین‌المللی رگ‌تک را «استفاده از فناوری‌ها برای حل مشکلات قانونی و رعایت مؤثرتر مقررات» تعریف می‌کند. همچنین، «مرجع نظارت بر عملیات مالی انگلیس» رگ‌تک را «به‌کارگیری فناوری‌های جدید به منظور تسهیل دستیابی به نیازمندی‌های مقرراتی» تعریف می‌نماید. تعاریف مشابه و متعدد دیگری را نیز می‌توان یافت؛ اما همه آن‌ها به این موضوع اشاره دارند که رگ‌تک نه‌تنها به دنبال بهبود فرآیند نظارت قانونی و مدیریت ریسک مؤسسات مالی است، بلکه ماهیت نظارتی و قانون‌گذاری نیز دارد.

رگ‌تک بر روی راه‌حل‌های مبتنی بر فناوری تمرکز دارد که موجب کاهش یا حل مشکلات و چالش‌های نظارتی و قانون‌گذاری از جمله چالش‌های ناشی از گسترش فین‌تک می‌شود. رگ‌تک از داده‌های دیجیتالی و شبکه‌های کامپیوتری برای جایگزینی فرآیندها، ساختار سازمانی و فناوری اطلاعات، ابزارهای تحلیلی قدیمی و بهبود فرآیند تصمیم‌گیری استفاده می‌کند. فناوری‌های مورد استفاده در رگ‌تک همان‌هایی هستند که به صورت وسیع‌تر در فین‌تک استفاده می‌شوند. در رگ‌تک نیز مشابه با سایر حوزه‌های فین‌تک، سه عنصر کلیدی داده‌ها شامل «سرعت» بالا، «تنوع» زیاد و «حجم» فراوان وجود دارد که برخی از آن‌ها تاکنون قابل استفاده نبودند (این داده‌ها می‌توانند در ابزارهایی چون ایمیل، فایل‌های PDF، صداهای ضبط شده، ترافیک اینترنتی، رسانه‌های اجتماعی و غیره نهفته باشند). در چنین شرایطی، ترکیبی از فناوری‌ها و فرآیندهای نوآورانه به منظور مدرنیزه کردن، جمع‌آوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از هوش مصنوعی و در راستای تطابق قانونی به‌موقع و بهبود عملکرد مدیریت ریسک در مؤسسات مالی به کار گرفته می‌شود که حوزه موضوعی رگ‌تک را به وجود می‌آورد. در واقع رگ‌تک را می‌توان به دو زیر بخش تقسیم کرد: رگ‌تک برای مؤسسات مالی و رگ‌تک برای ناظران و رگولاتورها (SupTech).

رگ‌تک (RegTech) یا فناوری‌های قانونگذاری که از ترکیب دو کلمه Regulatory و Technology گرفته شده است به معنای «کاربرد نوآورانه فناوری برای سازگاری و تطبیق‌پذیری کارآمد و کم‌هزینه با قوانین است.» این مفهوم بعد از بحران مالی ۲۰۰۸ در پاسخ به افزایش استارت‌آپ‌های فین‌تک و افزایش حجم داده‌های دیجیتال در صنعت مالی و در پی آن افزایش قوانین مالی شکل گرفت تا در عین حفظ کارآمدی همراه با کنترل هزینه‌ها، بانک‌ها، موسسات مالی و استارت‌آپ‌های فین‌تک حداکثر تطبیق‌پذیری با قوانین جدید را در کمترین زمان ممکن داشته باشد که البته در قدم‌های بعدی این مفهوم به کار قانون‌گذار نیز آمد و قانون‌گذاران مالی نیز در مراحل قبل و بعد از قانون‌گذاری از جنبه‌های مختلف تصمیمات خود باخبر شوند تا بتوانند بهترین تصمیمات را بگیرند.
رگ‌تک یکی از ۹ حوزه فین‌تک است ولی برخی معتقدند این مفهوم در دیگر صنایع نیز می‌تواند استفاده داشته باشد. به طور کلی رگ‌تک از بزرگ‌داده‌ها، محاسبات ابری و محاسبات لبه بهره تحلیل داده‌ها بهره می‌برد تا ریسک را در بانک‌ها و موسسات مالی کاهش دهد.

بنابراین با این که منشا شکل‌گیری رگ‌تک را فین‌تک می‌دانند اما قطعا رگ‌تک محدود به بانک‌ها و فعالیت‌های مالی نیست و حوزه‌های جدید را هم در برخواهد گرفت.

آلن مینی مدیرعامل شرکت فاندرکس رگ‌تک را اینطور توضیح می‌دهد: «درست مانند فین‌تک، پی‌تک و خیلی از واژگانی که از ادغام با کلمه «تک» به وجود آمده‌اند، رگ‌تک نیز نمونه دیگری از یک صنعت است که به کمک نرم‌افزارها به‌سرعت درحال تغییر است. بیش از ۲۰ سال است که از تکنولوژی در بخش‌های مختلف رگولاتوری استفاده می‌شود. با این حال چیزی که باعث شده تا رگ‌تک کنونی به رسمیت شناخته شود فاصله و شکافی است که میان سرویس‌های نرم‌افزاری و غیر نرم‌افزاری به‌طور چشمگیری افزایش پیدا کرده.»

جلب توجه نهادهای حاکمیتی و کسب‌وکارهای خصوصی و دولتی به «رگ‌تک» و کاربرد اثربخش فناوری در قانون‌گذاری، نظارت و تطبیق در عرصه‌های مختلف و استفاده از فناوری در راستای افزایش کیفیت زندگی مردم.
 
برخی از محورهای رویداد

• رگ‌تک چیست و چرا به آن نیاز داریم؟
• بررسی راه‌حل‌های رگ‌تک و تکنولوژی‌های مرتبط با آن 
• مزایا و فواید رگ‌تک
• چرا ایران باید دوست‌دار رگ‌تک / فین‌تک باشد
• چگونه برای تطبیق با آینده، از رگ‌تک نهایت استفاده را ببریم
• چارچوب نظری فناوری نظارتی چیست و حوزه‌های تأثیر و کاربرد آن شامل چه مواردی است؟
• وضعیت فعلی و آتی ریسک و تطبیق مقررات در بانک‌ها و مؤسسات مالی چگونه است؟
• تطبیق مقررات در مؤسسات مالی با چه چالش‌هایی مواجه است و راهکارهای فناوری نظارتی برای رفع این چالش‌ها کدامند؟
• سیاست‌‌ها و گام‌های اجرایی برای پیاده‌سازی نمونه‌های موفق راهکارهای فناوری نظارتی در کشورهای پیشرو شامل چه مواردی است؟
  تا به امروز نحوه برنامه‌ریزی و مواجهه با فناوری مالی در ایران چگونه بوده است؟