مهدی وثوق نیا
استاد
در ابتدا باید به معنای کلمه پرداخت «مستند اجتماعی» یعنی چیزی که از اجتماع بیرون می آید و می توان به آن استناد کرد. عکس مستند اجتماعی عکسی است با سند و مدرکی برای استناد که می توان در هر زمان به این عکسها روی کرد تا بازگویی از یک رخداد باشد. در واقع هر عکسی که از واقعیت بیرون می آید یک عکس مستند محسوب می شود، حتی عکسهای خانوادگی می توانند در این شاخه قرار گیرند، زیرا این عکس اطلاعات لازم را از جمع شدن خانواده در زمان و مکانی خاص دارد. شما با ثبت یک عکس مستند مدرکی تاریخی سیاسی و اجتماعی را به ثبت می رسانید و به غیر از این موارد مخاطب با دیدن عکس شما به فرهنگ، پوشش و سبک زندگی مردم آن منطقه در تاریخ گرفته شدن عکس آگاه می شود. شما به عنوان عکاس مستند اجتماعی آینه ای هستید برای دیدن وآگاهی و یادآوری.
+نگاهی کوتاه به تاریخچه عکاسی مستند و نمایش آثار عکاسان آن
+نگاهی به تعدای از عکاسان تاثیرگذار مستند جهان
+نگاهی به تعدای از عکاسان تاثیرگذار مستند ایران
+آشنایی با گروه FSA (برسی یکی از مهمترین پروژههای مستند مهم دنیا که در آمریکا کار شده است)
+بررسی انواع مجموعه عکس: گزارش تصویری، مقالهٔ تصویری، داستان تصویری
+نوشته بر مجموعه عکس و شیوه نوشتن زیرنویس در عکاسی مستند
+عکاسی مستند و عکاسی پرتره محیطی (تعریف این شاخه عکاسی مستند و معرفی چند عکاس تاثیر گذار و معاصر)
+عکاسی مستند و عکاسی مناظر شهری (تعریف این شاخه عکاسی مستند و معرفی چند عکاس معاصر)
+عکاسی مستند و عکاسی خیابانی (تعریف این شاخه عکاسی مستند و معرفی چند عکاس معاصر)
+نگاهی به عکاسان مستند خارجی که ایران را موضوع خود قرار دادند.
+گفتگو درباره عکاسی مستند معاصر جهان و بحث و گفتگو درباره مجموعههای مستند سالهای اخیر
+گفتگو و بررسی درباره پروژههای عکاسی مستند هنرجویان (گروهی یا انفرادی) در هر جلسه در زمانی مجزا
استاد
مهدي وثوقنيا متولد 1350 شهر قزوين و فارغ التحصيل کارشناسی رشته عكاسي از دانشگاه آزاد هنر و معماري تهران
عكاسي را از سال 1367 از طريق كلاسهاي آزاد انجمن سينماي جوانان فرا گرفت و از ابتداي شروع کارش نگاهاش معطوف به عكاسي مستند شد.
در سال 1381 نیز موفق شد عکاس برگزیده سال «خانه عکاسان ایران» در بخش استعداد دانشجویی شود.
در نمايشگاه هاى متعددى در داخل و خارج از ايران شركت داشته كه حاصل آن تا حال 12 نمایشگاه انفرادی و 50 نمایشگاه گروهی است که از مهمترين آن ها می توان به «پامنار»، گالری راه ابریشم، تهران 1394. «انزلی»، گالری راه ابریشم، تهران 1393. «پرلاشز»، گالری مهروا، تهران،1389. «مروری بر آثار بیست ساله»، موزه هنرهای معاصر، اصفهان، 1387. «اتاقهای ابدی»، گالری مهر، قزوین، 1387. «به روایت عکاسان ایران»، گالری ملت، تهران 1392. صدای دیدن، گالری Spoes ، پاریس. موج، 53 هنرمند از 22 کشور جهان، نمایشگاه خیابانی، دانمارک 1388. دومین جشنواره شش هفته با هنر ایرانی، تورنتو، کانادا 1391. اشاره کرد.
عکس های او در مجلات زیادی به چاپ رسیده و در سال 2008 با مجموعه «آرامگاه های خانوادگی»در كتاب «عکاسی ایرانی حال حاضر»، با گردآوري رز عیسی، انتشارات هاچنز، آلمان حضور داشت.
کتاب «پامنار» او در سال 1394 توسط نشر بن گاه و همینطور کتاب «انزلی» او نیز در سال 1393 توسط نشر نظر به چاپ رسید.
او داور چندين جشنواره داخلي عكاسي و مدرس بيش از 30 كارگاه تخصصي در زمينه عكاسي مستند از سال 1385 تا حال در ایران بوده است.
برگزار کننده مسابقات عکاسی در حوزه مستند اجتماعی