توانمندسازي جامعه، يك فرآيند پويا و فراگیر است. هدف عمده فرآيند توانمندسازي، ايجاد تغييرات مناسب در كليه ابعاد و جوانب زندگي افراد، خانوادهها، گروهها و اقشار اجتماعي ميباشد؛در واقع ميتوان به جرات گفت كه يكي از پيش شرطهاي محوري در شكلگيري و تكامل فرآيندهاي توسعه پايدار، وجود سياستها، برنامهها، و مداخلات چند بعدي در جهت توانمندسازي افراد، گروهها و جوامع به منظور مشاركت فعال آنها در تحقق بخشيدن به اهداف دراز مدت و ميان مدت توسعه همهجانبه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي است.
از منظر و ديدگاه ارتقاي سلامت، توانمندسازي، انواع، مراحل و جهتگيريهاي مختلفي دارد. موفقيت طرح هاي توانمندسازي كه در تجارب جهاني، منطقهاي، ملي و حتي محلي مستند شده است، تا اندازه زيادي به بافت اجتماعي، فرهنگي، سياسي و همچنين به جنبههاي روان شناختي فردي و اجتماعي و ارزشها ارتباط دارد. اساسا اولين راهبرد عمده در تدوين، طراحي و اجراي برنامههاي توانمندسازي آموزش است. در فرآيند آموزش، اطلاعات و پيامها منتقل و رد و بدل ميشود و با علم به اينكه در عصر حاضر، اطلاعات منشا قدرت و در حقيقت عين قدرت است، بنابراين دسترسي اقشار وسيع مردمي به اطلاعات يك گام كليدي در فرآيند توانمندسازي به حساب ميآييد. توزيع و انتشار اطلاعات به معني ايجاد توانایي بالقوه يادگيري و ارتقاي سطوح آگاهي، دانش، تكنيكها و مهارتهاي ارتباطي در ميان گروههاي اجتماعي است. اين مرحله زيربنایي سرآغاز حالت آگاهي، آمادگي ذهني مردم براي ايفاي نقش تاريخي خود و اقدام در جهت بهبود وضع موجود و ساختن دنياي عاري از فقر، عقب ماندگي، خشونت، نابرابري و تبعيض با دستهاي تواناي خود است.
توانمندسازي، یکی از اولویت های سازمان جهانی یونسکو در برنامه های مختلف راهبردی بین المللی همچون برنامه بین المللی مدیریت دگرگونی های اجتماعی (MOST) می باشد. توانمندسازی به معنی تشویق افراد برای مشارکت بیشتر در تصمیم‌گیری‌هایی است که بر فعالیت آنها مؤثر می باشد و این یعنی فراهم آوردن فضایی برای افراد برای خلاقیت و نوآوری در تفکرات و ایده های مطلوب و عملیاتی نمودن این تفکرات که این فرآیند با مهارت آموزی، توزیع عادلانه منابع، اقتدار و فرصت سازی و انگیزه بخشی در راستای ارتقای مسئولیت پذیری صورت خواهد پذیرفت.
توانمندسازی، فرایند پیوسته ای است که براساس آن افراد یک جامعه از نوعی خوداعتمادی برخوردار شوند و قادر به ارزیابی درست و شناخت واقعی خویش باشند و از توانایی ها و قابلیت ها، برای رسیدن به هدف های خود آگاه شوند و بتوانند با افزایش توانمندی خود به هدف های مورد نظر دست یابند.( فرخی، 1376)؛ بنابراین توانمندسازی عبارتست از شناختن ارزش افراد و سهمی که می توانند در انجام امور داشته باشند
توانمندسازی فرایندی است که افراد جامعه از راه آن، از نیازها و خواسته های خودآگاه شده؛ نوعی اعتماد بنفس و خوداتکایی را برای برطرف کردن آن نیازها به دست می آورند و براساس آن از توانایی لازم برای تحقق هدف های خود برخوردار می شوند. در تعریفی دیگر توانمندسازی یعنی اینکه مردم باید به سطحی از توسعه فردی دست یابند که به آن ها انتخاب براساس خواسته های خود را بدهد.( شادی طلب، 1371).
فرزندان امروز، نخبگان و سرمایه های یک کشور هستند که در صورت شناسایی و جهت دهی صحیح می توانند؛ ضمن توانمندی فردی و موفقیت شغلی و شخصیتی، در بهبود و توسعه جامعه ایفای نقش نمایند، این امر مسئولیت سیستم آموزشی را بیش از پیش پررنگ تر می کند، مقدمه ی این کار مستعدسازی و توانمندی افراد می باشد که ضمن دانش آکادمیک، مهارت های عملی و ضمنی را کسب نمایند که کارآمدی کشور در سایه ی پرورش افراد توانمند و مستعد رقم خواهد خورد.