برنامه کرسی های دانشگاه های همزاد یونسکو (UNITWIN/UNESCO)، از سال ۱۹۹۲ به منظور ارتقاء همکاری های دانشگاهی در سطح ملی و بین المللی در موضوعات مورد توجه یونسکو یعنی آموزش، علوم اجتماعی و طبیعی، فرهنگ و ارتباطات شکل گرفت. در واقع از طریق این شبکه، موسسات تحقیقاتی و آموزش عالی پلی بین دانشگاهیان، جوامع محلی و مدنی، تصمیم گیران و محققان برای ایجاد روش های ابداعانه و خلاقانه برای آموزش، اشتراک اطلاعات و دانش، تحقیقات و ... ایجاد می کنند. از نظر یونسکو هدف از تشکیل این برنامه، توسعه همکاری بین دانشگاهی و به اشتراک‌گذاردن دانش در بین کشورهای مختلف است.
این برنامه تا کنون، حدود ۷۰۰ کرسی یونسکو از ۱۱۶ کشور را در برمی گیرد. از این بین، ۲۴ کرسی از ۱۹ کشور مرتبط با موضوع آموزش محیط زیست تشکیل شده است. همچنین لازم به ذکر است در ایران، ۱۳ کرسی یونسکو در دانشگاهها و موسسات آموزشی استقرار یافته است. کرسی یونسکو در زمینه آموزش محیط زیست در دانشگاه پیام نور در اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ به عنوان چهاردهمین کرسی یونسکو در ایران، با ریاست دکتر سید محمد شبیری به ثبت رسیده است.
انتخاب تهران به عنوان پایتخت در قرن سیزدهم به معنای اهمیت یافتن بهداشت و نظافت شهر و همچنین افزایش جمعیت ساکن در این شهر بود. مبحث نظافت عمومی شهر بعد از سلطنت ناصر الدین شاه مورد توجه ویژه قرار می گیرد و در این زمان نهاد احتسابیه دوباره انسجام گرفته و فعالیت خود را برای نظم دادن به امور و همچنین نظافت شهر آغاز می کند. اگرچه عملکرد این نهاد با توجه به کاستی نیروها و عدم نظم و انتظام امور بسیار پر فراز و نشیب بوده است. پس از مشروطه و با تشکیل اولین انجمن رسمی بلدیه با رای مستقیم مردم تهران و به تبع آن قوام یافتن اداره بلدیه که در حقیقت بازوی اجرایی تصمیمات انجمن محسوب می شد، رسیدگی به امور نظافت شهر انسجام یافته تر دنبال می شود. بعلاوه قانون بلدیه نیز که در این زمان مورد تصویب قرار می گیرد صراحتاً بر نظافت شهر به عنوان یکی از وظایف اصلی نهاد بلدیه تاکید می کند. در این زمان دریافت عوارض برای پوشش هزینه های خدمات عمومی از جمله تنظیف شهر نیز آغاز شده و دایره تنظیف زیر مجموعه اداره ساختمان مهندسی و تنظیف شکل می گیرد. از سال 1300 به بعد تشکیلات بلدیه منسجم تر به کار خود ادامه داده و توجه به فزونی گرفتن جمعیت و تغییر تدریجی سبک زندگی ساکنین تهران میزان پسماند تولیدی نیز فزونی یافت.
با توجه به این روند صعودی، از دهه 1340 مساله مدیریت پسماندهای شهر تهران به صورت جدی در مجموعه شهرداری تهران مطرح شده و برای حل این چالش گزینه های متفاوتی ارائه می گردد. از جمله این گزینه ها می توان به دفن بهداشتی و تولید کمپوست اشاره کرد. در راستای این اهداف اداره کل کود گیاهی به عنوان سازمانی زیر مجموعه شهرداری تهران در دهه 1350 تاسیس می گردد. این سازمان با هدف مدیریت آخر خط پسماندهای شهر تهران تا سال 1368 به حیات خود ادامه می دهد. در این سال نظر به ضرورت وجود سازمانی مستقل برای بر عهده گرفتن مسئولیت های متعدد چرخه مدیریت پسماند نهادی تحت عنوان سازمان بازیافت و تبدیل مواد شهرداری تهران تاسیس می گردد. این سازمان با چند هدف عمده از جمله توسعه بازیافت مواد قابل استفاده، استفاده از روش های اصولی برای دفع پسماند و حسن نظارت بر چرخه مدیریت پسماند تشکیل می شود. این نهاد به همراه سازمان خدمات موتوری تا سال 1389 اقدامات مرتبط با چرخه مدیریت پسماند را بر عهده داشتند. در سال 1389 این دو سازمان با هدف تحقق مدیریت یکپارچه و منسجم بدون کاهش وظایف در یکدیگر ادغام شدند و سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران هم اکنون متولی اصلی این حوزه محسوب می شود.
