چشم‌انداز مهندسی عمران در یک دهه آینده

شاید تا همین چند سال گذشته، یک مهندسی عمران، با چشم‌اندازهای مختلفی از قبیل ورود به حوزه محاسبات، نظارت و اجرا بر پایه پروانه نظام مهندسی ساختمان، می‌توانست مسیر شغلی مناسبی برای خود فراهم نماید. اما تغییر سبک زندگی مردم، تغییر قوانین، مقررات و البته فرهنگ ساخت و ساز، و البته تعدد افرادی که این مسیر را برای آینده شغلی خود انتخاب کرده‌اند، باعث شده که امروزه شاید این چشم‌انداز به روشنی چند سال قبل نباشد. بر این اساس، شاید فعالیت مستقل یک مهندس عمران امروزه کمی دشوار باشد. گذشته از این، با توجه به محدودیت منابع در پروژه‌های عمرانی، بسیاری از شرکت‌های بزرگ و قدیمی نیز به تعدیل نیروهای موجود و باسابقه خود دست زده‌اند و بنابراین، فضای چندانی برای استخدام جدید باقی نخواهد ماند. اما موضوع مهمتر، افزایش فارغ‌التحصیلانی است که در عین دارابودن مدرک مهندسی عمران، اما از مهارت کافی برای ورود به همین بازار کاری نیز برخوردار نیستند.

اما آیا این پایان کار خواهد بود؟

آیا به راستی مهندسی عمران در کشور ما اشباع شده است؟ و دیگر فضایی برای تحصیل این رشته نمی‌توان متصور بود؟

آیا برای ورود به بازار کار، لازم است مدرک کارشناسی‌ارشد یا دکتری داشته باشیم؟

آیا اصولاً باید ادامه تحصیل (در مقاطع تحصیلات تکمیلی) داد یا زودتر وارد بازار کار شد؟ چه کسانی بهتر است ادامه تحصیل بدهند؟

آیا بهتر است برای ادامه تحصیل حتماً به خارج از کشور رفت؟ تحصیل داخل و خارج از کشور (به خصوص در مقاطع ارشد و دکتری) چه تفاوت‌هایی دارد؟

آیا راهکاری وجود دارد که بتوانیم بهترین گرایش را برای ادامه تحصیل انتخاب کنیم؟

آیا ادامه تحصیل کمکی به آینده حرفه‌ای و شغلی می‌کند؟

آیا باز می‌توان با اتکا به فضای سنتی کسب‌وکار در حوزه صنعت ساخت‌وساز، به فکر درآمد پایدار برای زندگی امروز بود؟

آیا نمی‌توان برای راه‌اندازی کسب‌وکارهای نوین در حوزه مهندسی عمران راه‌های جدیدی یافت؟

آیا فضای مهندسی عمران در یک دهه آینده، مشابه امروز خواهد بود؟ چه نیازهای جدیدی شکل خواهد گرفت و چه فرصت‌های جدیدی پیش روی ما خواهد بود؟

و مهمتر از همه ...

یک مهندس عمران برای موفقیت در مسیر حرفه‌ای خود در طی دهه پیش‌رو، نیاز به چه مهارت‌ها و ابزارهایی دارد؟

پاسخ به همه این سوالات در مجموعه وبینارهای "چشم‌انداز مهندسی عمران در یک دهه آینده"

برای ما مهندسان عمران، بن‌بستی وجود ندارد، یا راهی خواهیم یافت، یا راهی خواهیم ساخت ... این جوهره وجودی ماست.